Բագրատ սրբազանը այս պահին ունի իշխանություն (կարող է տասնյակ հազարների փողոց դուրս բերել), որն իրականում շատ ավելի մեծ է, քան՝ գործող վարչապետինը: Այս իշխանությունը նաև ՀԱԵ-ինն է, որը պետք է պահել ու ծառայեցնել հայոց պետականության վերականգնմանը, իսկ դրա միակ եղանակը հետևյալ կերպ եմ տեսնում:
Բագրատ սրբազանն ու աջակցող թիմը ներկայացնում են հստակ օրակարգ (առաջիկա մեկ տարվա՝ մինչև նոր ընտրություններ) և այս օրակարգը ղեկավարելու թեկնածու են ներկայացնում, ով վայելում է լայն զանգվածների համակրանքն ու վստահությունը, սակայն չունի քաղաքական կշիռ:
Այս գործընթացը կբերի լայն զանգվածների համագործակցության այս օրակարգին և գործընթացին (ավելի քան վստահ եմ): Միաժամանակ, այս գործընթացը կբերի գործող վարչակարգի հետ համագործակցության կտրուկ նվազման, ինչն անհրաժեշտ է խաղաղ իշխանափոխության համար: Այս պահին դեռ հանրային տարբեր շերտեր ակտիվ համագործակցում են ռեժիմի հետ, ինչի պարագայում իշխանափոխությունն անհնար է:
Առաջադրված անձը անցումային շրջանի օրակարգով կկառավարի երկիրը մինչև արտահերթ ընտրություններ:
Իսկ Բագրատ սրբազանը, չմտնելով կառավարություն, կպահի իր իշխանությունը՝ ունենալով ժողովրդի (փողոցի) աջակցությունը:
Ցանկացած պահի, երբ անցումային վարչակազմը շեղվի օրակարգից, նա իր այս իշխանությունով կարող է դրա դեմն առնել:
Այսպիսով կստեղծվի իշխանության տարանջատման և հավասարակշռման իրավիճակ, ինչը հիմա շատ կարևոր է: Մեր ներկայի Սահմանադրությունը իշխանության տարանջատման և հավասարակշռման հնարավորություն չի տալիս:
Այս մոդելի կիրառման պարագայում, հնարավոր ձախողման դեպքում, ՀԱԵ-ն, հանձինս Բագրատ սրբազանի, չի կորցնի իր հանդեպ ձևավորված վստահությունը, կպահի այս պահի իշխանությունը և կկարողանա ծառայեցնել դա հանուն հայկական պետականության վերականգնման՝ հաջորդիվ փուլերում:
Եթե Բագրատ սրբազանը մտավ կառավարություն, վերոնշյալ հզոր ռեսուրսը փոշիացվելու է, իսկ հնարավոր ձախողման դեպքում երկրի միակ ազգային ինստիտուտը՝ ՀԱԵ-ն, անզոր է դառնալու:
Հովհաննես Ավետիսյան